POLONIA WARSZAWA

Janusz Wichowski, jeden z najwybitniejszych polskich koszykarzy, zmarł w czwartek po południu w szpitalu we francuskim Valenciennes. Miał 77 lat. O zgonie olimpijczyka poinformowała warszawskich przyjaciół jego żona, Iwona Wichowska.


- Z Iwoną byłam bardzo blisko związana, bowiem razem występowałyśmy w zespole Mazowsze. Zadzwoniła dziś do mnie z wiadomością, że Janusz zmarł w szpitalu w Valenciennes w czwartek o godzinie 16.30 - powiedziała PAP Maja Świderska.

Komunikat o śmierci byłego reprezentanta Polski, srebrnego i brązowego medalisty mistrzostw Europy (1963, 1965), uczestnika igrzysk olimpijskich w Rzymie (1960) i Tokio (1964) oraz mistrzostw świata w Montevideo (1867), ukazał się w środę na stronie internetowej Polskiego Związku Koszykówki. Wiadomość tę potwierdził także w rozmowie z PAP prezes PZKosz Grzegorz Bachański.

- W środę nastąpił błędny przekaz wiadomości, ale tym razem, jest to już, niestety, prawdziwa informacja. Potwierdził mi ją także syn Janusza Wichowskiego, Paweł, mój chrześniak. Wybitny koszykarz zostanie pochowany tam gdzie mieszkał i gdzie żyje jego rodzina - dodała Świderska.

Urodził się 6 października 1935 roku w Chełmie Lubelskim. Dorastał w Jeleniej Górze. Właśnie tam, biegając za piłką po podwórku i grając w siatkówkę na trzepaku, zaraził się sportem. W szkole wychowania fizycznego uczył go jeden z pierwszych absolwentów warszawskiej AWF Marian Koczwara, który odkrył u niego sportowy talent.

Grał w Budowlanych Jelenia Góra, Ślęzie Wrocław oraz stołecznych drużynach Polonii, Legii i Skrze. Czterokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski - z Polonią (1959) i Legią (1961, 1963, 1966). W reprezentacji Polski w latach 1956-67 rozegrał 224 spotkania, zdobywając 2970 pkt. W igrzyskach w Rzymie (1960) był drugim strzelcem turnieju - 166 pkt, za słynnym Radivojem Koracem z Jugosławii - 192. Był także olimpijczykiem z Tokio (1964).

Pięciokrotnie występował w finałach mistrzostw Europy, zdobywając srebrny medal we Wrocławiu (1963) i brązowy w Moskwie (1965). Był szósty w Stambule (1959), siódmy w Sofii (1957), dziewiąty w Belgradzie (1961) - w trzech ostatnich był najskuteczniejszym zawodnikiem drużyny. Grał także w jedynych dotychczas mistrzostwach świata, w których wystąpili biało-czerwoni - w 1967 roku w Montevideo zespół zajął piąte miejsce.