Sport w okupowanej Warszawie

[MICHAL KSP]

Poniżej załączam wyjątki z książki Tomasza Szaroty, Okupowanej Warszawy dzień powszedni.
Ja mam egemplarz wydawnictwa Czytelnik z 1988 roku.

(…) Dzieje okupacyjne piłki nożnej rozpoczęły się wiosną 1940 r. na Polu Mokotowskim. Pierwsi na boisko wyszli chłopcy z Kolonii Staszica i to ich drużyna, nosząca nazwę „Błysk", triumfowała w turnieju zorganizowanym przez znakomitego piłkarza Józefa Ciszewskiego. Latem 1940 r. rozpoczęty się rozgrywki, w których wzięły udział także przedwojenne kluby sportowe. Piłkarze „Polonii" weszli w skład nowo powstałych drużyn, występujących
pod nazwami: „Pochodnia", „Czarni", „Bimber". Mecze odbywały się głównie na peryferyjnych boiskach, zwykle na takich, które mieściły się wśród gęstej zabudowy. Warunki względnego bezpieczeństwa spełniały najlepiej boiska przy ul. Podskarbiriskiej i Opaczewskiej. Nim władze niemieckie zajęły stadion „Polonii" przy Konwiktorskiej, tam właśnie odbył się wielki turniej trzynastu drużyn piłkarskich. W finale 13 IX 1940 „Czarni" pokonali KS „Bimber" 3:1.

W roku 1941 turniej mający charakter mistrzostw Warszawy nie odbył się z powodu nagromadzenia zbyt dużej ilości wojska niemieckiego w stolicy. Intensywnie rozwijało się jednak piłkarstwo w miejscowościach podwarszawskich.

24 XII 1941 w mieszkaniu Alfreda Nowakowskiego powstał konspiracyjny Warszawski Okręgowy Związek Piłki Nożnej. W roku 1942 pod jego patronatem odbyły się regularne mistrzostwa Warszawy. Turniej wygrała reaktywowana „Polonia" powtarzając ten sukces w roku następnym.

Przeciętnie mecze ściągały na stadiony po kilka tysięcy widzów. Piłkarze warszawscy grali często w miejscowościach podstolecznych, takich jak Piaseczno, Żabieniec, Jeziorna, Błonie, Mirków. Właśnie w Piasecznie w drugi dzień świąt wielkanocnych 1943 r. odbyt się mecz międzymiastowy Warszawa - Kraków zakończony remisem 1:1. Z Warszawy na mecz ten przyjechały setki kibiców.

W ostatnim sezonie piłkarskim lat okupacji w rozgrywkach nie brała udziału drużyna ,,Polonii". W rozgrywkach wiosennych 1944 r. na czoło wysunęła się drużyna KS ,,Grochów". O rozmiarach nielegalnego ruchu piłkarskiego świadczy liczba aż pięćdziesięciu drużyn, które zarejestrowane były w warszawskim okręgu pod koniec okupacji.

Z zespołów warszawskich oprócz wymienionych na przypomnienie zasługują drużyny „Olimpii", „Korony",,,Okęcia",,,Warszawianki". W „Błysku" grał poeta Wojciech Mencel, na bramce stawał niekiedy Andrzej Łapicki, który kilka lat temu w rozmowie z Januszem Morgensternem przytoczył krążący po Warszawie w 1943 roku wierszyk:
Pod Rostowem od krwi ślisko,
A my idziem na boisko.

(…) 'Sport podziemny to oczywiście nie tylko pitka nożna i boks.
W sposób zorganizowany - pisze Henryka Miodzianowska - prowadzili pracę działacze piłki siatkowej. Zespoły grywały w ogrodach Raua, u Głuchoniemych na pl.Trzech Krzyży, na dziedzińcach WSM itd. W latach 1940-1944 odbywały się turnieje i mistrzostwa (ze względów bezpieczeństwa w okolicach Warszawy). Najlepszymi były zespoły AZS, „Warszawianki" i „Polonii". Niezależnie od działalności ujętej w ramy
organizacyjne, siatkówka była uprawiana żywiołowo przez dorywczo organizowane zespoły. Ta sama autorka opisuje okupacyjną dzialalność w ramach innych dyscyplin sportowych; m.in. łyżwiarstwa i lekkiej atletyki.

(…) Kilkakrotnie odbywały się w mieście uliczne wyścigi kolarskie. Latem 1940 r. policja granatowa przerwała wyścig na trasie Karowa - Tamka, wzdłuż Wybrzeża Kościuszkowskiego. W tymże roku ścigano się w Alei Niepodległości.

(…) Zawody pływackie odbywały się na Wiśle. Zorganizowano m.in. wyścig pływacki od Wilanowa do Saskiej Kępy. W 1943 r. w Aninie odbyły się pływackie mistrzostwa Warszawy. Specyficzną „dyscypliną" sportową okupowanej Warszawy były wyścigi riksz. Prym wiedli tu bracia Kapiakowie i Roman Siemiński - ścigano się zazwyczaj na drodze do Wilanowa.

[El Torrero]

Polonia miała mistrzostwo okręgu w roku 1942 i 1943 oczywiście w piłkę nożną
były też rozgrywki w siatkówkę

[Niejan]

Zadziwiał mnie fakt, iż w tych rozgrywkach nie brała udziału druzyna Legii. Nawet w jakiś sposób zakamuflowana przed odkupantem. Już mnie to nie dziwi, bo klub WKS (późniejsza Legia) został implantowany do Stolicy z b. dalekiej prowincji.

[MICHAL KSP]

Ale z uwagami o 'dawnej' Legii ostrożnie.
Rzeczywiście już przed wojną rozwiązano sekcję piłki nożnej w Legii ale co ważne kiedy komuniści rozpoczęli organizowanie rozgrywek w PRL, nikt inny tylko działacze 'starej' Legii upomnieli się o Polonię w pierwszej lidze.
Duży szacunek dla tych ludzi - uznali, że powołanie ich do rozgrywek i pominięcie Polonii było niesprawiedliwe.

Legia powojenna to zupełnie inny rozdział ...

[Piotr WW]

1. fak ich sekcja została rozwiązana w końcu lat 30-tych,
i nie istniała do momentu powstania WKS w 1945 roku ( o ile tak można liczyć )

2. sprostowanie " starzy " działacze upomnieli się o Polonię w 1945 roku, ale nie w I lidze bo ta została reaktywowana w 1948, tylko w rozgrywkach klasy A okręgu ( mistrz okręgu wchodzil " do puli " centralnej i grał o mistrza Polski )

[sh moonstomp]

Piłkarze „Polonii" weszli w skład nowo powstałych drużyn, występujących
pod nazwami: „Pochodnia", „Czarni", „Bimber".

widac chłopakom pomimo złych czasów humory dopisywały..... aż łza się w oku kręci.